Botox i jego praktyczne zastosowanie

Botox to substancja kojarzona przede wszystkim z właściwościami przeciwzmarszczkowymi. Nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, że ma ona jednak o wiele większe zastosowanie. Z pomocą botoxu można leczyć różne przypadłości, w tym migreny i nadpotliwość. Sprawdźcie, jakie praktyczne zastosowanie ma botox i czym on właściwie jest.

Czym jest botox?

Właściwości botoxu odkryto już w latach 70. XX wieku. Wówczas po raz pierwszy substancję tę wykorzystano w leczeniu zeza. To, że toksyna botulinowa ma właściwości przeciwzmarszczkowe odkryto dopiero w latach 90., zupełnie przez przypadek, podczas zastosowania jej w połowiczym porażeniu twarzy – tłumaczy ekspert reprezentujący TESORO CLINIC.

Praktyczne zastosowanie botoxu

• w neurologii – stosuje się go głównie w leczeniu chorób układu nerwowego, takich jak dystonia; ponadto, może złagodzić skurcze powiek, kręcz karku i połowiczny kurcz twarzy, stosuje się go także w leczeniu stwardnienia rozsianego, spastyczności mięśni, choroby Hallervodena-Spatza, choroby Huntingtona i choroby Parkinsona; botoks zmniejsza ból, częstość i siłę napięcia mięśni,
• w leczeniu bruksizmu – wstrzykuje się go w mięśnie żwaczy i mięśnie skroniowe, efekty zauważalne są po 3 dniach od zabiegu i utrzymują się przez ok. pół roku,
• w leczeniu achalazji przełyku (zwężenie zwieracza przełyku) – wstrzyknięcie botoksu zwiotcza mięśnie przełyku i powoduje ich rozkurczenie, a tym samym otworzenie przełyku w trakcie jedzenia,
• w leczeniu nietrzymania moczu – wstrzyknięty w ścianę pęcherza, botox hamuje spontaniczne skurcze tego narządu, dzięki czemu chory odzyskuje kontrolę nad oddawaniem moczu,
• w leczeniu przewlekłej migreny – stosowany jako lek przeciwbólowy o przedłużonym działaniu, rozluźnia mięśnie twarzy i głowy, w których chory odczuwa ból (efekt utrzymuje się od 4 do 6 miesięcy, u niektórych pacjentów po takim zabiegu ból już nie wraca),
• w leczeniu zeza – zastrzyki z botoxu rozluźniają skurczone mięśnie okoruchowe, dzięki czemu gałki ustawiają się prawidłowo,
• w leczeniu nadpotliwości – blokuje impuls nerwowy docierający do gruczołów potowych, czego konsekwencją jest niepobudzanie czynności gruczołów, a tym samym zatrzymanie produkcji potu.