Metody diagnostyki stomatologicznej

Lepiej zapobiegać, niż leczyć. Kiedy już zaś leczenie staje się niezbędne, lepiej przeprowadzić je na jak najwcześniejszym etapie rozwoju zmian chorobowych – z dużą dozą prawdopodobieństwa przebiegnie ono wówczas sprawniej, będzie też zarówno mniej kosztowne, jak i mniej uciążliwe. Ta ogólna zasada obowiązuje zwłaszcza w stomatologii, która to dziedzina na szczęście dysponuje wieloma technikami diagnostycznymi pozwalającymi wykryć ewentualne problemy możliwie szybko.

Podstawą postawienia diagnozy powinien być zawsze szczegółowy wywiad lekarski, pogłębiony oględzinami jamy ustnej pacjenta. Specjalista wspomaga się lampą, która lepiej doświetla położone w cieniu obszary, lusterkiem dentystycznym, a także narzędziem zwanym zgłębnikiem. Przydatne okazać się może też szkło powiększające czy nawet mikroskop, jak również kamera wewnątrzustna.

Kluczowe jest tylko to, by osoba przeprowadzająca badanie dysponowała odpowiednimi kompetencjami do ich obsługi – słyszymy we wrocławskim gabinecie stomatologicznym Maxdent.

Metody radiologiczne

Niektóre zmiany chorobowe usytuowane niestety bywają tak, że bardzo trudno je dostrzec przy użyciu wyżej wspomnianych technik. Często jest to wręcz niemożliwe. W razie zachodzących wątpliwości lekarz zleca więc wtedy wykonanie zdjęcia rentgenowskiego – punktowego, skrzydłowo-zgryzowego bądź pantomograficznego, tj. obejmującego całość łuków zębowych, a także kości żuchwy i czaszki. Ta metoda diagnostyczna w stomatologii znana jest już od dziesięcioleci. Stale dokonujący się jednak w tej dziedzinie postęp techniczny pozwala obecnie istotnie zredukować dawkę promieniowania przy jednoczesnym uzyskaniu obrazu w o wiele lepszej rozdzielczości. Mowa tu przede wszystkim o radiografii cyfrowej, radiowizjografii (RVG) czy tomografii wolumetrycznej, która umożliwia uzyskanie obrazu trójwymiarowego. Co ważne, każda z tych technik pozwala na komputerową analizę uzyskanych danych, a tym samym bardziej postawienie bardziej precyzyjnej diagnozy, optymalne zaplanowanie procesu leczenia i dokładne monitorowanie jego postępów.

Innowacyjne rozwiązania

Wciąż trwają prace nad coraz to doskonalszymi narzędziami diagnostycznymi, które pozwolą całkiem wyeliminować ryzyko związane z ekspozycją na promieniowanie. Część z nich już zresztą powoli wkracza do gabinetów stomatologicznych. Wymienić tu warto zwłaszcza takie techniki jak:

• transiluminacja optyczna (diafanoskopia) – polega na podświetleniu zęba zimnym światłem przy wykorzystaniu specjalnej żarówki halogenowej i światłowodu; zdemineralizowane obszary będą inaczej to światło załamywać, charakteryzują się też widocznymi wówczas porami;
• spektroskopia Ramana – również wykorzystuje zjawisko załamywania się światła w różny sposób w zależności od tego, w jakim stanie znajduje się szkliwo; to ostatnie można badać z wykorzystaniem nie tylko lasera, ale też prądu zmiennego albo fali ultradźwiękowej, które zmieniają odpowiednio opór elektryczny i prędkość, przechodząc przez zdemineralizowane fragmenty tkanek;
• metody oparte na zjawisku fluorescencji tkanek wskutek naświetlenia ich laserem bądź światłem z zakresu widzialnego.